Bangkok

Na wat vertraging geland in Abu Dhabi en met nog meer vertraging vertrokken naar BKK. De tweede vlucht zat niet vol en ik had, toen ik dat merkte, meteen vier stoelen geclaimd zodat ik kon liggen en alsnog even kon slapen.

In BKK met de skytrain en taxi naar het hostel, alleen wist hij niet waar het was, maar ikke wel......dacht ik. Na een paar rondjes rondom khao san road ben ik maar uitgestapt, want ik dacht het te voet wel kunnen vinden. Liep ik daar, 27 uur later dan dat ik vertrokken was (de zes uur tijdsverschil NIET meegerekend) met een tas van 15 kg en een van 5 door Bangkok, door de hitte en niemand die me begreep en of het hostel wist. Na zo een hele tijd te hebben rondgelopen, wist ik het even niet meer, en stonden de tranen me nader dan het lachen, maar toen liep ik ineens in een straat die redelijk overeen kwam met de straatnaam welke op internet stond. Was niet dezelfde naam maar het leek er echt op en jawel, stond op internet gewoon een verkeerde straatnaam. Alhoewel met mijn uitspraak het verschil waarschijnlijk was te verwaarlozen, doet er niet toe, ik was er. Tas droppen, douchen en terras op!!

Dag erop, donderdag ondertussen, had ik weinig op de planning staan, toch om 8 uur aan het ontbijt, met twee meiden uit het hostel een taxi naar het busstation gedeeld, kaartje gekocht voor de bus naar Chiang Mai voor vrijdagavond 22 uur, door de stad geslenterd, met de metro naar Chinatown (ik wilde nog even verder gaan met opsommen, maar een neerlandicus leest mee dus ik zet een punt in plaats van er een te maken):. Daar is het altijd druk, maar het was de verjaardag van de koning en een nationale feestdag, dus nu was het nog drukker. Vervolgens naar de rivier gelopen, met de boottaxi naar mij eigen wijk gegaan, late lunch, ondertussen een interessant gesprek met Steve, een Engelsman welke net was gearriveerd een mooie levensstijl heeft, massage gehad en naar het hostel gelopen. Ik wilde eigenlijk vroeg gaan slapen, want de eerste nacht had ik maar een paar uurtjes geslapen, combinatie van jetlag, (te)veel indrukken, en adhd. Maar beneden in het hostel zag ik op televisie duizenden mensen de verjaardag van de koning vieren en dat was vlakbij. Dus snel douchen en gaan kijken, althans dat was de bedoeling. Nadat ik honderden Aziaten met gele shirts (de koningskleur) en Thaise vlaggetjes was tegengekomen die in tegenovergestelde richting liepen, trof ik er een die Engels sprak. Ik vroeg hem of hij wist, en de anderen ook, dat hij d verkeerde kant opliep. Royal Palace was namelijk in de richting van waar ik liep, de richting waar zij vandaan kwamen. Zo ben ik he, bietje de Thai helpen ;-)
Maar hij wist te vertellen dat het was afgelopen. Ik dacht mooi, kan ik gaan slapen, ik moest vrijdagochtend om 6 uur een bus hebben (ja om 22 uur ook een, maar eerst moest ik s ochtends al vroeg vertrekken). Op weg terug naar het hotel hoorde ik echter vuurwerk, dus als een mot richting de lamp, liep ik in de richting van het geluid. Het vuurwerk stopte, maar ik zag honderden wensballonnen in de lucht. Ook dat werkte op mij en ik liep die richting op en kwam uit tussen misschien wel honderdduizend Thai welke feest aan het vieren waren. Ondertussen honger gekregen zag ik ergen veel Thai zitten te eten, wees een bord aan en ben erbij gaan zitten, geen idee wat het was, maar na de eerste hap waren mijn smaakpapillen toch verschroeid en proefde ik niets meer, maar zweette des te harder. De Thai vonden het overigens WEL grappig.
Daarna de drukte ontvlucht en via Khoa san road naar het hotel (het lag op richting, echt waar) en daar nog even staan kijken hoe wat gasten een kakkerlak op aten, wat mij toch net te ver ging, dus ik hield het bij een meelworm en een sprinkhaan. Vrijdag was te gek, prachtige dag, opgetrokken met een Amerikaan (new york, ik ben uitgenodigd bj hem thuis, maar ja, hij is samen met zij vrouw een jaar aan het reizen en heeft alles opgezegd/achtergelaten). Ik zei hem dat het voor een dakloze best makkelijk is om iemand thuis uit te nodigen. En later met een Engels meisje op het terras gezeten, welke een eigen bedrijf heeft in Engeland, maar een hersentumor had en het tegen de verwachtingen in, heeft overleefd en nu voor een jaar in Thailand woont en werkt (als lerares op een internationale school, wat haar werk eigenlijk niet is en het bedrijf in handen heeft gegeven van het personeel). Interessante mensen met mooie verhalen!

Vervolgens naar het hostel om te douchen en mijn bagage op te halen. Dan wil ik een taxi naar het busstation, maar ze willen niet op de meter rijden. De eerste vraagt 500 baht terwijl ik gisteren 91 baht op de meter moest afrekenen en het busticket (1e klas) naar chiang mai (een kleine 1000 km) 563 baht kost. Dus ik wuif hem lachend weg. Een ander ziet dat en zegt mij voor een normaal bedrag weg te willen brengen en vraagt 400 baht. Ik bedank hem vriendelijk door te zeggen dat hij bepaalde sexuele handelingen met zichzelf moet gaan uitvoeren die anatomisch niet mogelijk zijn. Een medewerker van het hostel wil voor mij een taxi regelen, maar ze stoppen niet of vragen een belachelijke prijs. Normaal als ik over straat loop wordt ik 100 keer aangesproken, nu hebben ze geen zin, maar ik zal winnen. We zij ondertussen alleen wel een half uur verder en ik moet gaan, maar ik gun het ze niet. Dan stop ik een Tuk Tuk en die wil me voor 200 baht brengen. Dat is goed, en hij brengt me. Hij lijkt nog blijer dan ik als hij het busstation vindt. Ik heb het idee de enige eerlijke tuktuk-driver van BKK t hebben gevonden. Ik had al gekeken of ik het gepast had, want ik was bang dat het uiteindelijk toch 300 of meer zou worden en als je dan betaalt met 500 heb je weinig in te brengen. Maar hij eerlijk en vroeg 200 die ik ook al gepast had. Ik overwoog nog even om hem 600 te betalen, terug te laten rijden naar het hostel en nogmaals tegen de taxichauffeurs te zeggen dat........ Maar daar zag ik toch maar van af. Ik gaf hen fooi, hij blij, ik blij. Voordat de bus vertrok sliep ik al en nu is het 7.15 uur en zijn we bijna in chiang mai. Dit was mijn eerste goede nacht en dat nog wel in een bus.