HEFTIG
Blijf op de hoogte en volg jurgen
15 Januari 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Ik heb even getwijfeld of ik details zou weglaten, of niet, maar heb besloten om dat NIET te doen. Kun je niet tegen details, lees dan niet, maar ben vandaag naar de S21 gevangenis geweest en erna naar één van de killing fields. Iets waar ik "erg naar uitkeek"!
In de ochtend bezocht ik de Tuol Sleng gevangenis, ook wel bekend als S21. Dit gebouw was vroeger een school maar tijdens de bezetting van de Khmer Rouge werd het een gevangenis. Wat daar allemaal gebeurd is, is echt verschrikkelijk. Mensen werden gemarteld om ze valse beschuldigingen af te laten leggen of te veraden waar hun familie zich bevond. De cellen waren 0.8 bij 2 meter en er was geen daglicht of verse lucht. De balustrades waren met prikkeldraad afgezet om te voorkomen dat mensen zelfmoord zouden plegen, terwijl de planning was dat ze toch dood zouden gaan, namelijk in de Killing Fields. Het museum toonde foto's en verhalen van overlevende. Ook kon je de martelkamers zien, waar soms letterlijk het bloed nog op de vloer zat.. Niet erg leuk om te zien, maar erg indrukwekkend en het is wel een deel van de geachiedenis, ook al heeft het nooit zoveel aandacht gehad.
HET RARE IS, IS DAT DIT NOG MAAR GOED DERTIG JAAR GELEDEN WAS. In vier jaar tijd zijn tussen de 2 en 3 miljoen Cambodjanen gestorven op een bevolking van 8 miljoen!!!
Na de gevangenis ging ik de Killing Fields zelf. Hoewel dit een vreselijke plek is had het toch iets sereens, iets harmonieus, door de bossen en het meer. Gruwelijk werd het wanneer je de verhalen las of de botten, letterlijk, onder je voeten voelde. Overal op het terrein liggen nog botten, kaken en schedels van de 20.000 mensen die er zijn omgekomen. Sommige met een kogelgat in het hoofd, de meeste echter met een schep, bamboostok of hakbijl om geen dure kogels te verspillen. Je had een aantal massagraven, waar soms nog levende mensen ingeduwd werden en vervolgens overgoten werden met chemicalien om ze doden. Het gruwelijkste was misschien nog wel de "killing tree" een boom waar baby's en jonge kinderen tegenaan werden geslagen met het hoofd. Zo hoefde de Khmer Rouge wederom geen kogels te verspillen. Een quote van Pol Pot was dan ook: het is beter om een onschuldig iemand te doden dan een vijand te laten leven.. Wat er gebeurd is, is echt ziek. De wereldvisie van Pol Pot was echt compleet gestoord. Hoewel het niet leuk was om te zien, ben ik erg blij dat we er geweest zijn, want hier voelde je de geschiedenis. De route eindigde bij een stupa. Waar veel schedels in opgeslagen liggen en dit is tevens een monument, want wat hier is gebeurd, mag niet worden vergeten.
Hij wilde een totaal communistische staat, iedereen werd uit de steden gedreven en moest op het land werken. Scholen, ziekenhuizen, alles werd vernietigd. Alle intellectuelen waren gevaarlijk en werden dus vermoord. Intellectueel was je als je leraar was, een buitenlands boek bezat, een bril droeg of zelfs als je zachte handen hand!!
Hij was compleet gestoord. Velen zijn gedood door martelingen, maar ook veel door uitputting en ondervoeding. De ochtend was heftig, maar de middag was nog heftiger. Door het werk ben ik wel wat gewend maar ondanks dat (of misschien wel daardoor) heb ik vanmiddag toch wat traantjes gelaten.
Een van de hoogtepunten van de reis, maar van totaal andere orde dan de andere!!!
Los van dit heb ik het prima naar mijn zin hoor!! Ik lig in op de "rooftopbar" van mij hotel dit verhaal te typen terwijl de zon onder gaat. Onder het genot van een biertje. So don't worry!!
Daarnaast heb ik nog even gereageerd op de commentaar in het vorige verslag. Ook mijn reactie is in (onder) het vorige verslag te lezen!
Morgen ga ik naar sihanoukville, het strand, althans, als ik nog uit de hangmat kom en een busticket ga halen. Anders overmorgen!
In de ochtend bezocht ik de Tuol Sleng gevangenis, ook wel bekend als S21. Dit gebouw was vroeger een school maar tijdens de bezetting van de Khmer Rouge werd het een gevangenis. Wat daar allemaal gebeurd is, is echt verschrikkelijk. Mensen werden gemarteld om ze valse beschuldigingen af te laten leggen of te veraden waar hun familie zich bevond. De cellen waren 0.8 bij 2 meter en er was geen daglicht of verse lucht. De balustrades waren met prikkeldraad afgezet om te voorkomen dat mensen zelfmoord zouden plegen, terwijl de planning was dat ze toch dood zouden gaan, namelijk in de Killing Fields. Het museum toonde foto's en verhalen van overlevende. Ook kon je de martelkamers zien, waar soms letterlijk het bloed nog op de vloer zat.. Niet erg leuk om te zien, maar erg indrukwekkend en het is wel een deel van de geachiedenis, ook al heeft het nooit zoveel aandacht gehad.
HET RARE IS, IS DAT DIT NOG MAAR GOED DERTIG JAAR GELEDEN WAS. In vier jaar tijd zijn tussen de 2 en 3 miljoen Cambodjanen gestorven op een bevolking van 8 miljoen!!!
Na de gevangenis ging ik de Killing Fields zelf. Hoewel dit een vreselijke plek is had het toch iets sereens, iets harmonieus, door de bossen en het meer. Gruwelijk werd het wanneer je de verhalen las of de botten, letterlijk, onder je voeten voelde. Overal op het terrein liggen nog botten, kaken en schedels van de 20.000 mensen die er zijn omgekomen. Sommige met een kogelgat in het hoofd, de meeste echter met een schep, bamboostok of hakbijl om geen dure kogels te verspillen. Je had een aantal massagraven, waar soms nog levende mensen ingeduwd werden en vervolgens overgoten werden met chemicalien om ze doden. Het gruwelijkste was misschien nog wel de "killing tree" een boom waar baby's en jonge kinderen tegenaan werden geslagen met het hoofd. Zo hoefde de Khmer Rouge wederom geen kogels te verspillen. Een quote van Pol Pot was dan ook: het is beter om een onschuldig iemand te doden dan een vijand te laten leven.. Wat er gebeurd is, is echt ziek. De wereldvisie van Pol Pot was echt compleet gestoord. Hoewel het niet leuk was om te zien, ben ik erg blij dat we er geweest zijn, want hier voelde je de geschiedenis. De route eindigde bij een stupa. Waar veel schedels in opgeslagen liggen en dit is tevens een monument, want wat hier is gebeurd, mag niet worden vergeten.
Hij wilde een totaal communistische staat, iedereen werd uit de steden gedreven en moest op het land werken. Scholen, ziekenhuizen, alles werd vernietigd. Alle intellectuelen waren gevaarlijk en werden dus vermoord. Intellectueel was je als je leraar was, een buitenlands boek bezat, een bril droeg of zelfs als je zachte handen hand!!
Hij was compleet gestoord. Velen zijn gedood door martelingen, maar ook veel door uitputting en ondervoeding. De ochtend was heftig, maar de middag was nog heftiger. Door het werk ben ik wel wat gewend maar ondanks dat (of misschien wel daardoor) heb ik vanmiddag toch wat traantjes gelaten.
Een van de hoogtepunten van de reis, maar van totaal andere orde dan de andere!!!
Los van dit heb ik het prima naar mijn zin hoor!! Ik lig in op de "rooftopbar" van mij hotel dit verhaal te typen terwijl de zon onder gaat. Onder het genot van een biertje. So don't worry!!
Daarnaast heb ik nog even gereageerd op de commentaar in het vorige verslag. Ook mijn reactie is in (onder) het vorige verslag te lezen!
Morgen ga ik naar sihanoukville, het strand, althans, als ik nog uit de hangmat kom en een busticket ga halen. Anders overmorgen!
-
15 Januari 2014 - 11:32
Lucie:
Ow wauw dat is wel erg heftig ja. Maar wederom een "mooie" ervaring denk ik.
Geniet nog van je biertje xx -
15 Januari 2014 - 11:35
Gonus:
Pfoe, das heftig!
Indrukwekkend verslag. -
15 Januari 2014 - 12:26
Sanne:
Heftig hoor. Mooi geschreven! -
15 Januari 2014 - 12:27
Gijs:
... 30 jaar maar, dat wist ik niet. Heftige shit! -
15 Januari 2014 - 13:25
Oom Frans:
Jurgen,wat een goed verhaal en hoe je het beschrijft.
Hoe moeilijk het ook is,maar het hoort erbij.
Een moedige beslissing om dit mee te maken,net wat je zegt:het is geschiedenis en wat hier gebeurd is mag men nooit vergeten.
Pol Pot c.s.was gewetenloos.
Deze dag heeft veel indruk op je gemaakt,maar is wel waardevol.
Ik wacht weer op je volgende "belevenis".
Groetjes. -
15 Januari 2014 - 15:42
De Broer Zelf:
Hé broertje,
Goed dat je bent gaan kijken; hoe heftig ook, het zet alles wel weer in het juiste perspectief. Ik herken het gevoel, weliswaar in mindere mate, van mijn bezoek aan Mamayev Kurgan in Volgograd.
Gelukkig weet je alles goed te relativeren (vanuit een hangmat met een biertje en ondergaande zon ;-)
Groeten!
-
15 Januari 2014 - 16:54
Michiel:
Heavy shit man.... Krijg al kippenvel als ik het lees. -
15 Januari 2014 - 23:20
Elle:
Tjonge echt heftig.. -
17 Januari 2014 - 17:29
Monique:
Jemig wat een verslag, heftig !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
