Too long, SORRY

In tegenstelling tot vorig jaar, en begin dit jaar, ben ik momenteel niet goed in het bijhouden van een "reisdagboek".

Voor degene die daar wel op zitten te wachten, sorry. Ondanks dat jullie anders gewend zijn en het de vorige keer prachtige proza was (hahaha) zal ik het deze keer bij een korte samenvatting houden! Ik ben al weer zo lang onderweg!!!

Zondag 16 november vertrokken nadat ik vrijdag nog heb kunnen vieren dat mijn broer abraham heeft ontmoet, en ik zaterdagnacht nog gewerkt had. Het leek zo'n goed idee, na de nachtdienst vertrekken want dan kon ik het vliegtuig slapen. Helaas pakte dat anders uit, maar gelukkig kon ik in Bangkok waar ik een overstap had, even twee uur slapen op een bank. Dat mocht ook wel na bijna 48 uur wakker.

Van Bangkok naar Hanoi en maandag 17 november kwam ik daar aan. Vluchten waren goed gegaan, ik had alleen wat problemen met geld pinnen, maar uiteindelijk lukte dat ook.

Voor de eerste twee nachten had ik een hotel (geboekt in de trein, ik was echt goed voorbereid) dus op zoek naar mijn hotel. Hotel in de old quarter, gezellige buurt in Hanoi.
Ondanks dat ik bekaf was gaf de hectiek van de stad me een energieboost en wilde ik maandagavond even een uurtje de stad in, maar dat werden meerdere uren!!

Zoveel energie als de stad me maandag gaf, zovel energie kostte de stad me dinsdag. Moest er echt even inkomen.
Dinsdag wel wezen kijken voor een motor en een optie tot koop genomen en tevens die dag bij Friends Travel (aanrader voor eenieder!!!) een toer geboekt voor het beklimmen van de Fansipan!

Woensdag was een nieuwe dag, nieuwe energie en gaan met die banaan!! De stad met andere ogen bekeken en enorm genoten.
Eén anekdote moet ik even vertellen. Een motorscootertaxichauffeur (mooi woord) wilde me een lift geven. Na onderhandelen over de prijs ging ik akkoord, maar moest even mijn veter strikken. Zo gezegd zo gedaan, dus ik mijn veter strikken en achterop de motor gaan zitten. De bestuurder keek me met grote ogen (nou ja, groot) aan en toen iemand aan het schreeuwen was en aan het wenken begreep ik dat ik bij de verkeerde man achterop de motor was gestapt hahhahahha.

's Avonds naar Friends Travel gegaan, want zij zouden met op de trein zetten voor de Fansipan. Mijn grote backpack daar gelaten en een kleine rugzak meegenomen en even later werd ik afgezet op het treinstation in Hanoi. De service reikte nog verder want ik werd naar mijn treincoupe gebracht alwaar ik een softsleeper had. Een coupe met vier bedden, waarvan een dus voor mij.

FANSIPAN:

Oftewel ik had woensdag de nachttrein van Hanoi naar Lao Cai. Aldaar zou ik worden opgewacht en naar Sapa gebracht worden. Daar zou ik een ontbijt krijgen in een hotel waarna ik opgehaald zou worden om naar de voet van de Fansipan te gaan.

De Fansipan is de hoogste berg van indo-china met 3143 meter hoogte! Deze zou ik in twee dagen gaan beklimmen! Waarna ik vrijdag weer de nachttrein terug had.

Nou het slapen in de nachttrein was niet echt voor mij besteed, maar rond een uur of 5 was ik toch in Lao Cai. Daar stond een mijnheer klaar met een bordje met mijn naam erop! Omdat ik normaal alles zelf regel was dit voor mij een uniek moment. Lang om te genieten had ik echter niet, bus in en op naar Sapa. Anderhalf uur later kwam ik in een hotel waar ik een ontbijt kreeg. Ze kwamen vertellen dat ik tussen 8 en 9 uur opgepikt zou worden.

(nu ga ik even wat korter worden).

Om 10 uur uiteindelijk vertrokken vanaf de voet van de Fansipan. Bergop gelopen tot 12 uur waarna we een lunch kregen en om 13 uur begonnen we aan het tweede gedeelte van de klim naar het basiskamp. Het waaide verschrikkelijk, was mistig en koud en ik was blij met mijn thermo-ondergoed.
Om 15.30 uur kwamen we aan op het basiskamp. Dat bleek een houten barak en we mochten met vijf man op een houten plank liggen op een dun matje en een slaapzak. De plank was zo.n 3 meter breed dus we hadden zestig centimeter de man.
Om 16.30 uur kregen we eten en na het eten ging ik even liggen in mijn slaapzak (met kleren aan, het was echt koud) om even muziek te luisteren. Toen om 18.30 uur de overige vier kwamen om te gaan slapen, ben ik dat ook maar gaan doen, althans een poging tot.

Gelukkig werden we om 04.30 uur al gewekt en kregen we om 5 uur een ontbijt waarna we om 5.30 uur vertrokken voor de klim naar de top. IN het donker met allemaal een headlight op, maakte het toch wel heel bijzonder. Het basiskamp was op 2800 meter, en we moesten eerst klimmen, vervolgens dalen naar 2700 meter en toen weer omhoog naar de top. Deze bereikten we om 8 uur.
Het was echter mistig dus veel verder dan een meter of 25 was er niet te zien.
Maar gedaan!!!
Zakken naar baiskamp, daar om 10.30 uur lunch en vervolgens omlaag. Dat was prachtig want het weer klaarde op maar wel zwaar. Uiteindelijk om 15.30 uur weer beneden.
Naar het hotel, douchen en bus in want om 18.50 uur vertrok mijn nachttrein al weer!

Deze keer beter geslapen en zo kwam ik op zaterdag om 4 uur weer in Hanoi aan (echt vakantie he hahaha).

In Hanoi te voet naar Old Quarter gelopen en bij het backpackers hostel naar binnen gelopen en vriendelijk gedag gezegd alsof ik daar thuis hoorde naar de vijfde etage gegaan en daar in de loungeroom nog even op een bank gecrasht en nog een paar uur geslapen.

Backpack opgehaal, motor gekocht en zaterdagmiddag naar Haiphong gereden. Wat heb ik me die middag vaak afgevraagd waar ik aan was begonnen, wat een ellende. Verkeer wat (op de snelweg) tegen de richting inrijd. alles kris-kras door elkaar en ik was dan ook blij toen ik in Haiphong aankwam.

De reden waarom ik daar stopte was omdat de ferry naar Cat Ba reeds was vertrokken. Het was verder niet een toeristen stad. Sterker nog, ik heb die avond tienduizenden mensen in de stad gezien (druk!!!) maar geen een blanke. Mensen stonden me dan ook aan te gapen en sommige wilden me aanraken. erg grappig!!

De dag erop kwam ik bij de ferry wel een niet-aziaat tegen, Eduardo Rossi welke al twee jaar aan het reizen was en ook met de motor onderweg was.

(o ja, mss ga ik iets te snel voorbij aan het motorkopen: ik heb een motor gekocht in Hanoi, het noorden van vietnam. Daarmee reis ik naar het zuiden waarna ik de motor in Saigon probeer te verkopen waarna ik vandaaruit weer naar Bangkok en vervolgens naar amsterdam vlieg!!)

Daar moesten we 150000 (6 euro) betalen voor onszelf en 150000 voor de motor. Dat was te veel waarna iemands ons toevertrouwde dat er ergens anders (ongeveer 25 km verderop) ook een haven was en het daar goedkoper zou zijn.
Dat gedaan en uiteindelijk voor 70000 (2,80 euro ipv 12) de oversteek gemaakt.

We moesten wel Cat Ba nog doorkruisen met de motor maar dat is een National Park en deze zondag begon dan ook het echte vakantiegevoel!!! Lekker in korte broek en shirtje door de bergen langs de kust toeren!!

Maandag beetje hardgelopen en erna het eiland verder verkend waarbij ik ook nog een bergje beklommen had, maar ik bemerkte dat ik echt zware benen had.

Cat Ba island maakt overigens deel uit van Halong Bay, duizenden rotsen welke uit de zee steken, google maar eens op afbeeldingen!!

Dinsdag was echt een topdag. In de ochtend wezen deep water soloing-en (google maar even). Maar het komt op het volgende neer: je gaat met een boot naar een berg/rots. Je houdt je vast aan de rots. de boot vaart weg en jij klimt omhoog, totdat je niet verder kan of durft en springt dan omlaag in de zee. Een beetje rotsklimmen maar dan zonder touwen of zekeringen (mam, het klinkt gevaarlijker dan het is!!) ;-)

En 's middags kayakken! Waauw wat was dat mooi, zelfs nog zeldzame apen gezien!!!

Woensdag was het tijd om weer on the road te gaan. Op weg naar Ninh Binh. Ze noemen dit wel het Halong Bay op land, omdat ook hier allerlei karstrotsen omhoog komen uit de aarde.

In de avond bereikt.

Donderdagochtend daar rondgereden en op weg naar de Ho Chi Minh trail. Dit is een weg van Hanoi naar Saigon welke is aangelegd in de Vietnamoorlog om mensen en wapens te smokkelen van noord naar zuid. Deze weg loopt langs de Laos-grens en wordt nauwelijks gebruikt. Dit omdat hij door bergen en natuur gaat en het een echte slingerweg is, oftewel voor toeristisch gebruik uitermate geschikt!

Donderdag na een lange hele lange dag uiteindelijk in een plaats gekomen waar een hotel was. Daar geslapen en vrijdag weer de road ge-hit. Op weg naar Phong Nha Ke Be (national park). Het leek wel alsof ik jarig was want na elke bocht (en dat waren er veel) lag er weer een nieuw kadootje in de vorm van een prachtig vergezicht, leuk dorp, mooie berg, zwaaiende kinderen of wat dan ook. GENIETEN!!

Vrijdagavond Phongh Nha bereikt. Na een goeie nachtrust besloten om die dag nog geen grotten te gaan bezoeken (daar staat het Phongh Nha ke ba national park onder andere bekend om. De grootste grot ter wereld is daar slechts enkele jaren geleden ontdekt. Tot voor vier jaar geleden kwamen daar nog geen toeristen! (het was overigens voor mij ook in twee dagen de tijd de eerste toeristen die ik weer zag, onderweg was het aanwijzen wat ik wilde eten).
Maar die dag geen grotten omdat ik een wondje aan mijn voet had wat wat was ontstoken, dus even niet lopen maar jodium. In plaats daarvan zaterdag de loop gereden, een ronde door het park. (van zo'n 50 km)

In de middag was ik weer terug en kon nog een grot bezoeken met een boot (niet lopen) dus gedaan. Waauww wat mooi en wat groot.

De dag (zondag) ging ik Paradise Cave en de Dark Cave bezoeken. Voor het zover was zag ik overigens dat de tankdop van mijn motor eraf was geweest. De dag ervoor meende ik al dat er brandstof weg was dus die avond ervoor had ik gekeken en de tankdop op een bepaalde manier erop gedaan. Ik conftronteerde de eigenaresse van het hotel er mee en was behoorlijk kwaad. Dat kon ik blijkbaar goed overbrengen want ik kreeg geld voor benzine................................EN DE BOODSCHAP OM TE VERTREKKEN!!

hahaha dus voor de grotten eerst mijn spullen pakken en op naar een nieuw hotel! ;-)

Erna naar paradise cave, waauaawwww zo groot, indrukwekkend. Ik denk dat een aardige wolkenkrabber in kan. Ik ben slechts 1 km de grot in geweest, maar je kan er 7 km in!!

Erna de darkcave. eerst ziplinend naar de overkant van de rivier en vervolgens de grot in zwemmen waarna je uiteindelijk gaat lopen en in het grootste modderbad wat je je kunt voorstellen terecht komt. Hilariteit alom natuurlijk!!!

Maandag en dinsdag twee dagen in de regen gereden. Kom ik de volgende keer op terug. Nu in Hue en daar de schade van de afgelopen twee dagen in aan het halen, drinken, eten, massage etc etc.

Het verhaal is echter nu al te lang geworden en ik mis als 40minuten happy hour, dus so long ...boys!!!!!